Dziecię niebujakowe.

Musimy zainwestować w aparat. I to koniecznie z dużą pamięcią! Od wczoraj ogarniam telefon, gdzie ponad tysiąc plików zrobiło swoje, a większość to oczywiście zdjęcia Jakubko. I tak usuwam te rozmazane, te powtarzające się lub po prostu "bez sensu ono". Wynik - 758. Nie ma tragedii. Jeszcze na świeżo przetrzepiemy je jutro. Czy Wy również robicie masę zdjęć Waszych szkrabów?

Jest ósma rano, Kuba oczywiście miał pobudkę o piątej typu "oczy szeroko otwarte, nawet nie bujaj, bo i tak nie usnę, pobawmy się za to". No to ja oczywiście mata na wierzch, dziecię na matę i próbuję dojść do siebie. Aż do pierwszego marudzenia. Do pierwszego "mamo, już mi się znudziło". Biorę małego marudę na ręce, chwilę z nim chodzę i usypiam w wózku na niecałą godzinę. O siódmej znów nie ma mowy o spaniu, to chodzimy, gadamy, bawimy, by teraz znów usnąć. Powiedzcie mi - czy nie można byłoby dodać tych wszystkich drzemek rannych w całość i tak pociągnąć je od tej piątej na karmienie do ósmej? O ósmej to ja się budzić mogę! Jednak na razie wstajemy, na każde zawołanie jesteśmy. Wróć. Wstaję. Jestem. Czasem tak trudno...

Ale nie o tym dziś miało być.

Dziś o tym, że mój synek jest nieodkładalny. Od początku najlepiej było mu w naszych ramionach, a o leżeniu samoistnym nie było mowy, bo o ile ze smoczkiem byłby wtedy spokojny, tak jest mu z nim nie po drodze, bo zwyczajnie go wypluwa. Nie zliczę nawet godzin noszenia, zanim nauczyliśmy go usypiać w wózku! I tak jest do dziś, dla jego wygody i naszej, bo nasz chłopiec bardzo często się wybudza, a wtedy wystarczy tylko "przód tył - przód tył" i dalej jest spokój. O metodzie na smoczek pisałam Tu.

Co jednak zrobić. kiedy zlew pełen naczyń, obiad do ugotowania, dziecię nie śpi i woła o noszenie? Pierwsza myśl - kupić bujaczek! No i kupiłam... Chwile poleży, pocuca swoje dłonie i płacz. Zabawki nie interesują, bujanie jakieś takie słabe a ja się zastanawiam, czy to model nie ten (Chicco Relax&Play), czy musi się przyzwyczaić, "dorosnąć" (tak, jak było z matą edukacyjną), czy po prostu lubić nie będzie i koniec. Jakie Wy macie z tym doświadczenie? 

(ile bym dała za to, żeby taki wyraz twarzy, jak na zdjęciu miał mój Kuba :p)

A może kupić chustę? Łapię się wszystkiego, czytam opinie, recenzje, ale nikt mi nie powie, że to będzie ten tak zwany "strzał w dziesiątkę". Ja to bym chciała chociaż piątkę ustrzelić... Na razie jednak zostaje mi żyć w pośpiechu, brać prysznic wieczorem, kiedy to R. jest w domu, gotować najprościej.

Takim oto westchnięciem kończę i życzę Wam miłego poniedziałku! :) Koniecznie dajcie znać jak to u Was jest z chustami i bujakami.

Mari.