14 TO - sen, gadanie, a ślina chlup chlup

Ten czternasty tydzień uciekł nawet nie wiem gdzie. Nawet dziś rano włączając laptopa miałam dłuższą chwilę zadumy, jaki dziś dzień tygodnia, a jak mi wyskoczył ekran startowy z dużym "piątek" pomyślałam - oho, przecież dziś Kubie mija czternaście tygodni i trzeba napisać post! Od dwóch dni jestem totalnie zakręcona. Oczywiście nic nie jest bez przyczyny. Oczywiście... Na szczęście jest to mały szczegół w całym tygodniu i tak naprawdę tydzień ten jest przełomowy w życiu naszego synka.

A więc uwaga - bóle brzuszka odeszły w niepamięć i teraz Kuba płacze tylko wtedy, kiedy jest głodny, albo bardzo zmęczony. A kiedy jest zmęczony płacze, że nie może usnąć. W ogóle z tym jego snem mam sporą rozkminę, czy wiele dzieci tak ma, czy to minie, czy da się jakoś temu zaradzić? Ale od początku - Okruszek wyraża chęć odpoczęcia marudzeniem, to już jest rozpoznawane, i wtedy to kładziemy go do wózka, smoczek do buzi, pielucha delikatnie na buźce i poduszka jeszcze obok, by czuł się ciasno, przytulnie i by tą pieluchę też tulił, inaczej chwyta za pieluchę i ją szarpie. Zaczyna się lulanie. Przód tył przód tył. W międzyczasie wyrywanie, wyginanie, kopanie, krzyk, rączki są dosłownie wszędzie. Po pięciu minutach wszystko bach, jak ręką odjął i Kuba śpi. No dobra, po dziesięciu minutach. Czasem po piętnastu. Niestety jednak Kubę trzeba dalej lulać, bo się wybudza. Wygląda tak, jakby się przeciągał, marudkował i potem płacz. To naprawdę uciążliwe wstawać tak do niego co chwilę. Szczególnie jak się pisze post :)

Sumując- problemy brzuszkowe zniknęły, a pojawiły się problemy senne. Zawsze coś. A dlaczego od dwóch dni czuję się, jak ogłuszona. Otóż od dwóch nocy dokładnie mówiąc, Okruszek wybudza się o 2 w nocy, ale nie na jedzenie tylko z płaczem i uspokaja jedynie, jak wstajemy. Tak więc wstaję z nim, idę do salonu, by nie budzić R.  gadamy sobie, nosimy się i usypiamy co wszystko trwa mniej więcej godzinę. Potem wcale lepiej nie jest, bo Kuba wybudza się co chwilę, jak opisałam wcześniej. Było tak wczoraj, myślałam, że to jednorazowe, ale jak dzis w nocy spojrzałam na zegarek miałam ochotę schować głowe pod poduszkę. Co nam przyniesie dzisiejsza noc?


Ale koniec marudzenia! Bo mimo tego wszystkiego, Kubuś też pewnego dnia w tym tygodniu obudził się mądrzejszy, bardziej uśmiechnięty, no i jak on gada! Mamy wiele radości tak się z nim bawiąc. Wcześniej o uśmiech trzeba było trochę żebrać :p a teraz sam się uśmiecha i odwzajemnia uśmiech. Do tego prawi swoje morały, kiedy mu czytam, rozmawia z każdym z nas, rozmawia ze swoimi zabawkami. Jest taki chłopak do kochania, tulenia, całowania! I wtedy własnie wszystko odchodzi na boczny plan. Nawet podkrążone oczy.

Na piedestał wysunęła się też kwestia z zębami. Kuba co prawda ma trzy miesiące, ale ślina mogłaby zasilić jakiś pokaźny akwen wodny, a ręce co chwilę lądują w buzi, jakby mogły, to by z niej nie wychodziły. Może też przez nie Mały jest tak niespokojny? Kiedy będziemy na kontroli w przyszłym tygodniu zapytam lekarki, czy coś może poradzić. Mam nadzieję, że nie osiwieję przez miesiąc :p

A tymczasem najmilszego piątku Wam życzę!