38 TC - co u nas?

Buba

- główką w dół, w pełni ukształtowany czeka na przyjście na świat
- obrasta w tłuszczyk
- pozbywa się resztek meszku i mazi płodowej, tworząc smółkę
- jest mocno ograniczony w aktywności (pisałam ostatnio, że to się nie tyczy mojego Okruszka? Chyba za bardzo się przyzwyczaiłam do jego częstych ruchów. A wczoraj kiedy był zbyt (dla mnie) spokojny panikowałam, jak głupia. Co będzie po porodzie? :p)
- waży około 3,1 - 3,2 kg

Ja

- wszystko to co już było plus jeszcze większe zmęczenie i zniecierpliwienie
- nasilenie skurczów przepowiadających
- zwiększenie upławów


Żałuję, że nie zaczęłam tu pisać od początku ciąży. Żałuję, że nie mogę sięgnąć pamięcią do "16 TC - co u nas?". Teraz kończą się nawet ciekawostki na temat przebiegu ciąży. Bo jest praktycznie wszystko tak samo - jedynie może nasilone.

Najważniejsze, że Jakubko jest w pełni ukształtowany. Że mogę swobodnie "gadać" do niego: haallo szats, może byś już dzisiaj wyszedł, co? Na razie uparcie milczy :p

Z tą ciszą też na dwa razy - odczuwam coraz mocniejsze skurcze, jednak skakanie na łóżku, jakby na piłce i gorące prysznice skutecznie je niwelują (do zapamiętania - druga ciąża: kupić piłkę). Kiedy odczuwam taki dyskomfort, a R. rozmawia ze swoimi rodzicami na skype słyszę co chwilę, że to na pewno już i mam dzwonić do położnej. Strasznie mnie to drażni - w końcu to jest mój organizm i sama najlepiej będę wiedzieć, kiedy jest moje już, prawda? Dlatego wtedy idę się kryć pod strumieniem wody, albo udaję, że już nie boli. Taka sytuacja miała miejsce trzy razy. I co? I dalej w dwupaku, dalej czekamy,  dalej wypatrujemy (czopa śluzowego brak), wyczuwamy (regularnych skurczy brak).

Czytam też coraz więcej artykułów w temacie "oznaki porodu". Wszędzie piszą to samo: tego się nie da przeoczyć! Skurcze będą silne, regularne, coraz dłuższe i nie będzie można ich wyciszyć. A jak odejdą wody płodowe, to już w ogóle nie będzie szło oszukać :p Sądzę, że w przypadku niepewności najlepiej zadzwonić do szpitala, czy położnej i zapytać, czy to może być już, czy jeszcze trochę poczekać, by na siłę nie gnać od razu na porodówkę. Czy rzeczywiście jest to tak proste będę pisać w poście okołoporodowym.

Dziś siedzimy sobie już sami na mieszkaniu. R poszedł po tygodniowym chorobowym do pracy. Bubulek co jakiś czas wypina się nóżką, czy dupką, a mama nie wie co zrobić, by zwalczyć zgagę - dziś jest mega uciążliwa.

Śniadania w Kampsie <3, ostatnia Randka w Chińczyku i Buba ukrywający twarz!

Co nas czeka w tym tygodniu? 

W kalendarzu widnieje czwartek: akupunktura w domu i piątek: kontrola Kubusia. A to oczywiście wydaje się bardzo odległe, bo w końcu mamy dopiero poniedziałek :p Poza tym odpoczywać (R. mi zabronił wychodzić na dłużej w takie upały) albo też czyścić dom na błysk (trzeba odświeżyć pokój Okruszka).

Skończyliśmy oglądać nasz serial, teraz trzeba czekać na kolejny sezon. Może macie coś ciekawego do polecenia?

A tymczasem - miłego dnia!