Weekendowe Okruchy #2

Weekend jak zwykle za szybko się skończył. I mimo, że nie chodzę do pracy i niby jest tak samo, to jednak inaczej, bo R. jest całe dwa dni w domu. A to przecież święto aż!

W sobotę leniuchowaliśmy do oporu. Zjedliśmy leniwe śniadanie, a o obiad nie musieliśmy się martwić, bo z poprzedniego dnia został barszcz z krokietami. Tymi krokietami wkrótce podzielę się na Blogu, bo wcale nie mają kapuścianej wkładki ;) swoją drogą już chyba nigdy nie zrezygnuję ze schematu gotowania w piątek na dwa dni. Zawsze mnie wkurzało stanie przy garach w sobotę.

Po obiedzie poszliśmy oglądać mieszkanie. Mieszkanie, które jest przekochane, ale chyba dla pary z maks jednym dzieckiem. Chodzi o to, że jest dwupoziomowe. Próbowałam sobie wyobrazić, jak latam z dwójką góra dół i jakoś mi to kiepsko szło. Na jego korzyść przemawia przestronny taras i biała kuchnia na miejscu. Gdyby dwa lata temu mi je proponowali brałabym bez zastanowienia ;p tak więc... szukamy dalej. I choć zostało nam niewiele czasu, to podchodzimy do sprawy na spokojnie, by się w coś znowu nie wpakować. Po oglądaniu wybraliśmy się na spacer, który po chwili został jednoznacznie przeniesiony na następny dzień. Obydwoje nie cierpimy tłoku, a takowy właśnie gromadzi się w sobotę w centrum miasta.

Następnego dnia zatem już o 10 byliśmy na zewnątrz i nawet się nie obejrzeliśmy, jak minęło 45 minut. I zdjęcia! Dawno nie mieliśmy takich zdjęć.

Weekend to również przełom w spaniu Jakubka. Nie chciałam o tym pisać wcześniej, ale jednak nic nie wskazuje na to, że coś się zmieni. Jakub zasypia sam. Bez bujania, bez nas obok. Początkowo były oczywiście krzyki, ale kiedy wczoraj na południe położyłam go do łóżeczka, pouśmiechaliśmy się do siebie, pogłaskaliśmy i wyszłam, a z pokoju nie rozległ się nawet pisk, aż wyskoczyłam z kanapy, by sprawdzić, czy się nie poddusił kocykiem ;p a ta menda spała. Tak po prostu. Syn mi dorósł?

A jak Wam minął weekend? Ciężko wrócić do codziennosci poniedziałkowej?