34 TO - zębów ciąg dalszy, drugie przeziębienie i moc uśmiechów!

Mój mały pulpecik śpi sobie słodko w swoim łóżeczku, a ja staram się ułożyć ostatni tydzień. Gdyby nie te cotygodniowe Posty nie miałabym chyba chwili zastanowić się nad naszym minionym czasem, który uciekłby mi przez palce. A od kiedy jest Kuba nie lubię, kiedy coś mi umyka. Szczególnie ostatnio, kiedy to zmiany następują praktycznie po nocy, jedna po drugiej. Co więc wydarzyło się w trzydziestym czwartym tygodniu życia Okruszka?

Zęby. A raczej Ząb.

Już od niedzieli Jakubek był mega markotny, wybuchał nagłym płaczem i ni jak nie dało się go uspokoić. A więc było noszenie. Dłuuugie minuty, godziny noszenia. W niedzielę wieczorem nie obeszło się również bez czopka na gorączkę, gdzie kolejnego dostał o czwartej rano cały czas rozpalony. Jedynym zdziwieniem tej nocy był fakt, że dziecię mi przespało od wieczora, około 21 do tej 4 własnie. Poniedziałek, wtorek jakoś przecierpieliśmy, szczególnie wieczory i noce, aby w końcu doczekać się przebicia górnej jedynki w środę popołudniu. I to tez nie bez "pomocy". Uczymy Okruszka pić z niekapka z niesilikonowym już smoczkiem, gdzie trzeba się zassać, by wypić (co nam marnie wychodzi :D) i właśnie wtedy, kiedy próbował, to musiał mocniej ugryźć, bo zaczął płakać, a na niekapku znaleźliśmy ślady krwi. W kooońcuu. Szału jednak nie ma. Kuba dalej przebudza się w nocy :D może idzie mu jeszcze jakiś ząb? Zęby?

Przeziębienie.

Temat, który dłuuugo nas omijał. Wiecie, kiedy Jakubek ostatnio był przeziębiony? Nawet ja nie pamiętałam i musiałam sięgnąć do archiwum Bloga :D Jakubek miał wtedy szesnaście tygodni. Dość długo mogłam się cieszyć zdrowiem synka i mam nadzieję, że obecny mega katar z lekkim kaszlem nie przerodzi się w nic większego i szybko się z nami pożegna. Chory niemowlak to naprawdę ciężka sprawa. Bo nie dość, że noce ledwie przespane, to jeszcze dni pełne marudzenia. Okruszku zdrowiej!

Uśmiechy.

Mimo wychodzących zębów i przeziębienia w tym tygodniu Jakubek był nad wyraz uśmiechnięty. Coraz więcej gada, rozumie, patrzy z uwagą i wystarczy się samemu uśmiechnąć, by natychmiast to odwzajemnił. Ostatnio nawet, kiedy aparat poszedł w ruch praktycznie na każdym zdjęciu miał buzią otwartą :) ach, i zapomniałabym - kiedy widzi obiektyw już dobrze wie co ma robić.

Jakubek już coraz lepiej stawia kroki, nie usiedzi w jednym miejscu, posadzony podnosi się, by stanąć i przy stole odstawia tańce wygibańce :) Żywy ogień! Już nie jest tym spokojnie leżącym noworodkiem, dwu- trzy- miesięczniakiem. Trzeba mu poświęcać sto procent uwagi. Szczególnie, że nie za bardzo chce raczkować i potrzebuje naszych dłoni do pomocy w przemieszczaniu się. Za to potrafi okazać swoje uczucia w postaci przytulasków i mokrych całusów. No przekochany jest!

Kocham miłością największą!

My w weekend walczymy z przeziębieniem. A Wy jakie macie plany? :)