43 TO - ząbkowanie, krzyki buczenia i movie bonus.

Ahoj Moi!

Czterdziesty trzeci tydzień ciągnął mi się niemiłosiernie, a jednak nie mogę do konca uwierzyć, że juz się skończył. Dokładnie za tydzień będziemy w Polsce. Zobaczymy się z rodziną i spędzimy razem calutki miesiąc. Mam nadzieję, że wtedy troszkę odciążona znajdę chwilę czasu, by opublikować dla Was zaplanowane Posty. A tymczasem przejdźmy do naszego małego łobuza, który...

...krzyczy!

Już wcześniej pokazywał swój charakterek, ale teraz rozkręcił się na całego i potrafi nieźle dokazywać. Dziwicie się, jak szybko się rozwija. Ja też! Nie sądziłam, że nastąpi to tak szybko. A tu nasz dziesięciomiesięczny chłopiec pokazuje swoje smaki i niesmaki, te ostatnie niekiedy podsumowując krzykiem, "buczeniem", wypróbowuje nas, dodając do tego swój przeuroczy uśmiech a'la 'dokładnie wiem, jak się stawia na swoim', a my obserwujemy go, padamy z rozbawienia na boku, a twarzą w twarz ustalamy reguły. Niestety, na naszym obecnym mieszkaniu wszystko jest na nie. Szklany barek na widoku - nie. Drukarka - nie. Telewizor - nie. Wszystkie kontakty - nie nie nie... Razem z przeprowadzką, zaplanowaną na wrzesień postaramy się, by więcej zakazanych rzeczy było ukryte przed oczami Jakubka. Już widzę to kombinowanie!

Cały tydzień spędziliśmy rodzinnie. R. kończy się chorobowe właśnie dziś, ale na szczęście mamy jeszcze weekend, potem dwa dni i urlop. Szkoda tylko, że w pełni nie możemy się tym cieszyć przez moje niewyspanie i pulsujący już od rana ból głowy. Nie wiem, czy to znów zęby wychodzą na prowadzenie, ale Jakubek ostatnio gorzej śpi w nocy. A wczoraj nawet szarpiąc na włosy obudził nas po północy, gotowy do zabawy. Myślałam, że szybko sie znudzi, ale po piętnastu minutach łażenia nam po głowach wzięłam go do wózka i na szczęście ululałam. Nie wiem, co by było bez niego. Bawilibyśmy się do rana? Rano również obudził się o piątek, by po półgodzinie znów paść ze zmęczenia. Trudno mi się przestawić, bo ostatnio potrafił nawet spać do 7, a nasz rekord to 7:40. Na razie obserwujemy dziąsła, a nuż na dniach pojawi się dziewiąty ząb, bo już dłuższą chwilę mamy ciszę w buzi. Poza różnymi dziwnymi dźwiękami.

 Dzień za dniem odkrywamy Okruszka na nowo. Staje się, jakby z nocy na noc taki dojrzalszy, rozumniejszy. Powoli rozumie, co znaczy słowo "nie", "nie wolno", reaguje na "chodź", "daj", "pokaż". Taki chłopiec mały z niego!

 No dobra... wcale nie mały. Ale to na pewno zasługa jego ogromnego apetytu. Uwielbia jeść. A ja uwielbiam dla niego gotować. Choć już coraz bardziej przerzucamy się na jeden garnek i je to co my, tylko z ograniczoną ilością przypraw.

A kiedy wychodzi w końcu słońce i można odrzucić kurtki w kąt (kurtki w lecie! też wymyślili) można się bawić i włóczyć po mieście do oporu.

To tyle z naszego tygodnia. Mam nadzieję, ze Wasz minął w równie przyjemnej atmosferze.

  Urlop się szykuje, czy już Po?

Na koniec mały bonus z początku tygodnia. W kurtkach.