42 TO - tata na chorobowym, mama z Okruszkiem harcują.

Dzień dobry.

Aż trudno uwierzyć, że od ostatniego Posta minął już tydzień i że... zapomniałam, że wczoraj był już piątek, a skoro piątek, to Okruszek kończył czterdziesty drugi tydzień. Wiem, że potem będę robić podsumowanie już tylko co miesiąc, a w międzyczasie więcej będziemy pisać na inne, luźniejsze, życiowe tematy. W głowie rodzi mi się plan i wierzę, że będziecie wtedy dalej z nami!

Przyznam szczerze, że teraz kiedy klimat robi się coraz bardziej wakacyjny (jeszcze 13 dni!) rozleniwiam się, a już kompletnie brakuje mi czasu odkąd R. jest na chorobowym w wyniku uszkodzonego kolana w pracy i kiedy jest on automatycznie mam mniej czasu na bycie online. I bardzo się cieszę. Życie off z mężem takie dobre :)

Tydzień pełen śmiechu

Przechodząc do sedna... Szperałam w zdjęciach z ostatnich siedmiu dni i jest ich naprawdę niewiele. Jakubek zaskakuje nas na każdym kroku, napędza się, wystrzela, a my próbujemy za nim nadążyć, więc praktycznie nie ma nawet czasu na wyciągnięcie aparatu. Druga sprawa, to to, że się mocno ochłodziło, nawet z deszczem i robienie tysięcznego zdjęcia w scenerii domowej nie bawi już tak bardzo ;p więc po prostu chłoniemy chwile. Kodujemy je i wierzymy, że o nich nie zapomnimy.

Tydzień ten na pewno należy do muzyki i tańca, które odkrył nasz Okruszek. Kiedy tylko usłyszy muzykę zaczyna się gibać, ruszać głową w takt, czasem rączką, jak prawdziwy raper! Mimo, że muzyka nie ta... Mamy z niego mnóstwo radości, uśmiechu. Ta nowa umiejętność jest naprawdę przekochana.

Rozraczkował się również na dobre i nie zamknięcie drzwi od pokoju oznacza tylko jedno - że Jakubek może nagle zniknąć nam z oczu i znajdziemy go w innym pokoju. Trzeba już naprawdę uważać i mieć go na oku.

Sen

Dobrze wiecie, że to mój ulubiony temat :D Teraz jednak napiszę coś pozytywnego, bo Jakubek coraz częściej śpi już spokojniej i to w swoim łóżeczku. Jeszcze nad nocami pracujemy, choć póki nie przestanie tak często budzić się w nocy nadal będziemy spać razem. Teraz jednak daje się tylko przytulić i pogłaskany szybko uspokaja, więc jest to naprawdę przyjemne i nie tak odczuwalne budzenie, jak wtedy, kiedy musiałam wstać z łóżka. Jesteśmy na dobrej drodze!

Inne

Poza tym praktycznie wszystko po staremu. Budzimy się o szóstej (wyjątkiem był dzisiejszy dzień - 7!) robi(ę) my kawę, a potem płynie dzień tak wartkim strumieniem, że czasem jest już 18, a ja dziwię się, że już się chyli ku końcowi. Dziecię to naprawdę mocne paliwo napędowe. Ale o tym chyba każda mama wie :) Przed nami kolejny tydzień razem z R i mimo nieprzyjemnej pogody postaramy się go wykorzystać jak najlepiej!

Słyszałam, że w Polsce też deszczowo? Jak spędzacie czas z dzieckiem przy takiej aurze?