Kuba i mama sami w domu.

No i stało się. Teściowie pojechali do Polski i na dwa tygodnie siłą rzeczy zostałam z Jakubkiem sama. Przynajmniej do popołudnia. Nie żebym już z nim tak nie zostawała i obawiała się tego. Ale jakoś od jego narodzin zawsze ktoś jest obok. Ktoś, kto go weźmie choćby po to, bym poszła do toalety :p Teraz wiem, że po pierwsze: toaleta nie zając, nie ucieknie. A jeśli nawet musi uciec, to i tak damy radę.

Jest we mnie pełno energii. Energii, która już przed ósmą ćwiczyła z Chodakowska, chwilę przyszykowała śniadanie dla naszej dwójki, pościeliła łóżko i w końcu! posprzątała w szafce, gdzie ubrania były tak splątane, że ciężko było określić co jest czym. Co wtedy robił Jakubko? Buszował na łóżku, a kiedy już mu się znudziło i zaczął coraz bardziej zbliżać się do brzegu ściągnęłam go na podłogę i sprawdzał co może chwycić w swoje małe rączki i włożyć do buzi. Oczywiście. Portfel mamy najlepszy! Przebrałam się na wyjście, wyszykowałam Okruszka, a ten w całym tym ogarnianiu padł przy piersi i tak oto śpi w wózku. Tak, tak. Wózku. Jak wcześniej przy uśpieniu go przy piersi dawał się odłożyć do łóżeczka, tak teraz coraz częściej wybudza się w nim i zaczyna płakać. Czy my kiedyś to ogarniemy?

Dalej męczymy się z katarem. Kuba przy oddychaniu, ja przy oczyszczaniu jego noska. Jeden wielki wrzask. Nawet nie wiedziałam, że mój synek ma tyle siły. Serio. Potrafił złapać za Fridę i mi ją wyrwać z ręki. Po pobudce chwilę się jeszcze pobawimy na macie, a potem zmykamy na spacer przedobiedni. O mamo... co na obiad?

Oby dzień zleciał tak jak dotychczas, czyli przyjemnie, zabawnie, spokojnie. Teraz jestem pełna życia, zobaczymy, jak się sprawa będzie miała wieczorem :)

A Wam jak mija wtorek? Samotnie z dziecięciem, czy też towarzysko i bardziej ciekawie? :D