21 TO - bezruch, smaki i krągłe bułeczki

Dziś Okruszkowi mija dwadzieścia jeden tygodni, małymi krokami zbliżamy się do skończonego piątego miesiąca, a mnie przeraża wizja skończonego pół roku! No bo przecież miesiące miesiącami, ale kiedy można powiedzieć pół ROKU, to jest już przecież coś! Przynajmniej tak mi się wydaje :D

Na początku, tak jak mówiłam ostatnio, opowiem Wam dlaczego jesteśmy jeszcze w Polsce. I dlaczego męczy mnie ta sytuacja. Otóż, jak wszystkim (lub mniejszości) wiadomo mieliśmy wyjechać w poniedziałek. Jednak naszemu kierowcy natrafiła się nowa praca i tak miał podpisać umowę w czwartek, w Warszawie. Stwierdziliśmy, że no okay. Pojedziemy wtedy, trochę naokoło, ale jednak dojedziemy. Tak. Wczoraj był czwartek, kierowca uznał, że wybiera inną pracę, gdzie podpisanie umowy wiąże się z początkiem lutego, w Krakowie. Powietrze z nas uszło. Dosłownie. Wszystko fajnie, lubimy być w Polsce, myślimy by się tu przenieść, ale jednak w Niemczech na razie jest nasz Dom i to tam czeka na nas zakurzone mieszkanie, rachunki, sprawy urzędowe, kreująca się praca. Padła więc decyzja, że dzwonimy na busa i jedziemy w piątek. Kolejne - tak. Dziś jest piątek. A R. od trzech dni z gorączką i umieraniem. Ostra angina o krok od szpitala. Kiedy mu się polepszy na tyle by mógł jechać pojedziemy. Na razie patrzymy tęsknie za okno, gdzie deszcz zalewa miasto i marzymy o Własnym łóżku, własnej kuchni, własnej przestrzeni. Bo nie okłamujmy się. Wszędzie dobrze, ale we własnych kątach najlepiej.

Przechodząc jednak do Szczegółów TO.

Najważniejsze wydarzenie tego tygodnia? Na pewno można nim określić pierwsze spotkanie Okruszka z prababcią. Kuba choć marudkował rozkochał w sobie ją bez pamięci! Ale cóż, takiego już mamy czarusia ;p

Dalej rozszerzamy naszą dietę i tak Jakubko jest bogatszy o smak pietruszki, gruszki, banana, buraka i brokuły, a także kleiku ryżowego o smaku waniliowym. To zestawienie pokazało nam, że banan nie jest zbyt smaczny, za to ziemniaczek z burakiem palce lizać, tak jak i kleik zmieszany z gruszką. Staramy się, by Kuba zjadł obiadek między 13, a 14 i kaszkę na wieczór. Poranny owoc jest kwestią dziennych upodobań naszego małego smakosza, bo np. wczoraj "polizał" trochę starte jabłko i wystarczyło. Nic na siłę, poruszamy się powolutku do przodu, ale jak tak dalej pójdzie, to nie będę w stanie Kuby dźwigać. Wysiądzie mi kręgosłup, jak nic!

Pytanie do mam doświadczonych w tym temacie. Dawałyście swoim maluchom określoną porcję (w gramach, łyżeczkach), czy kierowałyście się zasadą "otwiera buźkę, to chce jeszcze, kręci się wybrzydza, to dość"?

Poniżej zdjęcie pokazujące, jaką radość wzbudza połączenie ziemniaczka z burakiem i marchewką.

I kolejne obrazujące jakimi etapami Jakubko je nowe potrawy. Najpierw próbuje po troszku, by potem pożerać w całości :)

Wszędzie w Polsce tak buro? Uwielbiamy z Jakubkiem spacerować i te przedłużające się godziny siedzenia w domu potrafią trochę człowieka umęczyć. A tu deszcz bez przerwy. Żeby chociaż jego nie było! Mam nadzieję chociaż na weekend wypogodzony. Jak sądzicie? Jest nadzieja?

Na koniec jeszcze zdjęcie ukazujące wszystkie okrągłości naszego "Bochenka. Nogi najkrąglejsze! Bardzo jestem ciekawa ile dokładnie waży, ale tego dowiemy się, jak zajedziemy do Niemiec na badaniu kontrolnym, połączonym ze szczepieniem. Już się boję i z siebie wypieram!

A tymczasem korzystam ze snu Buby i poczytam trochę "Stulatka". Przyjemności dzisiaj!