Trzeci trymestr - siódmy miesiąc Brzuszkowego

Nie wiem gdzie uciekają mi dni. I nawet nie chodzi o to, że mam tyle na głowie, że nie wiem w co ręce włożyć i ani się nie obejrzę, a już jest koniec dnia. Nie. Ostatnie dni, to taka nasza mała rutyna. Pogoda wciąż psuje i plany i humor, więc każdy słoneczny dzień, czy też nawet sucha godzina są na wagę złota. Chociażby wczoraj - wybrałam się z Jakubkiem na spacer podczas jego drzemki, by pobuszować trochę po sklepach i nacieszyć się słońcem, a już dziś od rana leje i wcale nie zamierza przestać.

R. ma w tym tygodniu popołudniówki, zatem rano przez dwa dni załatwialiśmy pilne sprawy, jak zameldowanie i szczepienie Kuby, potem on jechał do pracy, ja spałam z Okruszkiem na południe, kompletnie pozbawiona energii, a potem szykowaliśmy obiad, trochę zabawy, trochę bajek, kiedy popijałam Inkę i oddawałam się mojemu nowemu zajęciu w postaci drutów i niebieskich włóczek :D postanowiłam wydziergać kocyk dla Brzuszkowego i jak już się uparłam, to poszło. Efektami podzielę się już przy skończonej pracy.

A tymczasem w sobotę odbieramy już kołyskę, ciuszki są poprane i poprasowane i na dobrą sprawę zostanie kupno przewijaka, chusty i stojaka na wanienkę z takich większych rzeczy. Kiedy jednak kołyska zajmie swoje miejsce poczuję wewnętrzny spokój, że już jest prawie wszystko gotowe, że już tuż będzie leżał w niej nasz drugi synek.

I to tak serio "już tuż". Powoli kończymy dwudziesty dziewiąty tydzień. Trzeci trymestr trwa w najlepsze i kiedy tak pomyślę, że jest to już siódmy miesiąc, to uśmiecham się i z coraz mniejszym strachem nie mogę się doczekać tej chwili, kiedy wreszcie będziemy razem. Czego nie można powiedzieć o samym R. :D tzn. też na pewno się nie może doczekać, ale przy okazji paraliżuje go strach :D (wybacz kochanie)

I tak zerkając na zdjęcie tytułowe:

- Leżenie na lewym boku jest ciągłym obowiązkiem. Nie mogę zbyt długo siedzieć, bo szybko tracę oddech, a do tego Brzuszkowy z zamiłowaniem wbija mi się pod żebra. Leżenie jest super. Nawet, jeśli jest chwilowe. Nie oszukujmy się. Przy małym dziecięciu, które łaknie uwagi i zajęcia, nie da się wciąż leżeć do góry brzuchem, choćby nie wiem jak wielki był. 

- Wybrałabym się do stomatologa, ale się boję :D 

- Problemy ze snem? Owszem! Ale nie wtedy co trzeba. Plecy również dają mi się coraz częściej we znaki. Często wstaję z kanapy i poruszam się, jak potłuczona. Nogi dokuczają jedynie, jak długo chodzę, a o przyszłość raczej się nie martwię. Wiem, że będzie pięknie. Ciężko. Ale pięknie. 

- Masaż? Poproszę. R. broni się, że robił go trzy dni temu. Na załączonym obrazku powinien być dopisek "codziennie". 

- Imię, po wielu namysłach, delikatnych sporach i kompletnej pustce w głowie mamy już wybrane. Na szczęście. Bo już myślałam, że serio, R. będzie je wybierał tuż po porodzie. 

Poza tym czuję się dobrze. Jestem co prawda bardziej zmęczona niż zazwyczaj, ale oprócz tego większych dolegliwości brak. Za tydzień szykujemy się na trzecie większe badanie Usg, a potem będzie już z górki, z trójką na czele.